Comienzos y anécdotas filatélicas y numismáticas

Por Manuel José Fernández Gómez

TEMPOS PARA  LEMBRAR

   Nestres intres que nos tocou vivir por culpa desta pandemia en que nos vemos confinados nas nosas casas, en previsón do longo camino que me quedaba por percorrer na soedade, fun programando traballos, entretementos que poideran axudarme a pasar o rato. Fai un par de días voltei a miña vista arredor e dinme conta que días antes do confinamento por parte da Filatelia Guardesa entregáranme os selos do ano 2019 e que dunha maneira deliberada deixara para colocar e ordenar calquera día, no que o tempo intentara acabar conmigo. E de momento alí estaban. Esperándome.

   Mirei para eles e empecei a lembrar en que momento da miña vida se cruzaran no meu camino, e cómo chegara esta afición, ou esta curiosidade, para seguir co paso dos anos, coleccionando e disfrutando de algo, que sin ser un, chamésmolle profesional, facíanme disfrutar ano tras ano.

   Lémbrome que sendo un cativo e nun descansillo das escaleiras que ían dende o baixo da casa ao piso, existía unha pequna porta chea dos misterios que a esa idade pode ter calquera cousa fora do habitual, e desa forma atopei un libro de Wenceslao Fernández Flores e un álbum de sellos, amarelo co título “ÁLBUM DE SELLOS – Ilustrado UNIVERSAL”. No interior con litografias de selos dos países do mundo, pequenos ocos para deixar pegados os selos de colección, de países do mundo e de antigas colonias xa hoxe inesistentes.

  

                     

  De España con selos de data 1940 o da Alemania do Deutsches Reich por exemplo. Aquelo deixome marabillado, entrara nun mundo decoñecido e ao mesmo tempo fascinante en cor, en persoaxes en efemérides etc.

   No resto da miña vida gardei e sigo gardando este álbum que nunca souben a quen da miña familia pertencera, do avó que nunca coñecera, de máis longo, ninguén soubo decirmo o non souben preguntar e sempre me quedará o recordo e o misterio.

  Co paso dos anos ensineillo a algún coleccionista este sellos e recordó que máis de un aproveitando a miña ignorancia no tema, levoume o que lle interesou, pero iso e outro tema.

   Pasados os anos sempre tuven a inquedanza por coleccionar, por xuntar o que o paso do tempo viña a complementar este encontro da miña nenez.

  E asi foi, nun souben verdaderamente nunca o que me motivaba, nunca souben si era coleccionista, si como decían era unha inversión etc. ahora sí que sei que ano tras ano disfruto das novas coleccións anuais, da variedade dos seus elementos, da súa cor, das follas bloque que logran entusiasmarme, e asi ano tras ano foron enamorándome, sentíndome orgulloso do que teño, e ahora neste días en que a soedade e a tristeza poden superarme, eles, como antaño están aí, esperándome.